۰۰۱-صبا ز لطف، چو عنقا برو به قله قاف
السلام علیک یا حسن بن علی
صبا ز لطف، چو عنقا برو به قله قاف
که آشیانه قدس است و شرفه اشراف
چو خضر در ظلمات غیوب، زن قدمى
که کوى عین حیات است و منبع الطاف
به طوف کعبه روحانیان ببند احرام
که مستجار نفوس است و للعقول مطاف
به طرف قبله اهل قبول کن اقبال
بگیر کام ز تقبیل خاک آن اطراف
بزن به قائمه عرش معدلت، دستى
بگو که اى ز تو برپا قواعد انصاف
به دُرد خویش چرا درد من دوا نکنى
به محفلى که بنوشند عارفان، مىِ صاف
به جام ما همه خون ریختند جای مدام
نصیب ما همه جور و جفا شد از اَجلاف
منم گرفته به کف نقد جان، تویى نقاد
منم اسیر صروف زمان، تویى صراف
شها به مصر حقیقت تو یوسف حسنى
من و بضاعت مُزجات و این کلافه لاف
رخ مبین تو آئینه تجلى ذات
مه جبین تو نور معالى اوصاف
تو معنى قلمى، لوح عشق را رقمى
تو فالق عدمى، آن وجود غیب شکاف
تو عین فاتحه اى، بلکه سر بسمله اى
تو باء و نقطه بائى و ربط نونى و کاف
اساس ملک سعادت به ذات تو منسوب
وجود غیب و شهادت به حضرت تو مضاف
طفیل بود تو فیض وجود نامحدود
جهانیان همه بر خوان نعمتت اضیاف
برند فیض تو لاهوتیان به حد کمال
خورند رزق تو ناسوتیان، به قدر کفاف
علوم مصطفوى را لسان تو تبیان
معارف علوى را بیان تو کشّاف
لب شکر شکنت روح بخش، گاه سخن
حُسام سرفکنت، دل شکاف گاه مصاف
محیط بحر مکارم ز شعبه ی هاشم
مدار و فخر اکارم ز آل عبد مناف
ابو محمد امام دوم به استحقاق
یگانه وارث جد و پدر به استخلاف
تو را قلمرو حلم و رضا به زیر قلم
به لوح نفس تو نقش صیانت است و عفاف
سپهر و مهر دو فرمانبرند در شب و روز
یکى غلام مرصِّع نشان، یکى زرباف
ز کهکشان سپهر و خط شعاعى مهر
سپهر، غایشه کش، مهر خاورى سیّاف
غبار خاک درت، نور بخش مردم چشم
نسیم رهگذرت رشک مشک نافه ناف
در تو قبله حاجات و کعبه محتاج
ملاذ عالمیان در جوانب و اکناف
یکى به طى مراحل، براى استظهار
یکى به عرض مشاکل، براى استکشاف
به سوى روى تو چشم امید دشمن و دوست
به گرد کوى تو اهل وفاق و اهل خلاف
بر آستان ملک پاسبانت از دل و جان
ملوک را سر ذلت بدون استنکاف
نه نعت شأن رفیع تو کار هر منطیق
نه وصف قدر منیع تو حد هر وصّاف
شهود ذات نباشد نصیب هر عارف
نه آفتاب حقیقت مجال هر خشّاف
نه در شریعت عقل است بى ادب معذور
نه در طریقت عشق است از مدیحه معاف
( آیت الله غروی اصفهانی )
( کمپانی )
دیدگاهتان را بنویسید