۰۰۱-بوی گل و سنبل است ، یا که هوای بهار

السلام علیک یا امیرالمومنین

بوی گل و سنبل است یا که هوای بهار

زمزمه ی بلبل است یا که نوای هزار

نفحه روح القدس می رسد از بزم اُنس

یا که نسیم صبا می وزد از کوی یار

صفحه روی زمین ، همچو بهشت برین

از چه چنین عنبرین ، وز چه چنین مشکبار

لاله خودرو برست ، ژاله ی برویش نشست

بوی خوشش کرد مست ، هرکه بدی هوشیار

چرخ مرصّع کمر ، چتر ملمّع بسر

گوهر انجم کند بر سر مردم نثار

هم به بسیط زمین ، پهن بساط نشاط

هم به محیط فلک ، سور و سرور استوار

صبح ازل می دمد ، از افق لم یزل

شام ابد میرمد ، از دم شمس النهار

مظهر غیب مصون ، مظهر مافی البطون

از افق کاف و نون سر زده خورشید وار

مالک ملک وجود ، شمع شبستان جود

شاهد بزم شهود ، پرده گرفت از عذار

از افق لامکان ، عین عیان شد عیان

قطب زمین و زمان ، کون و مکان را مدار

روح نفوس و عقول ، اصل اصیل اصول

نفس نفیس رسول ، خسرو والا تبار

دافع هر شک و ریب ، پاک ز هر نقص و عیب

فالق اصباح غیب ، از پس شب های تار

ناظم سرّ و علن ، بت فکن و بت شکن

غرّه ی وجه الزّمن ، درّه ی رأس الفخار

شاخه طوبی مثال ، در چمن اعتدال

ماه فروزان جمال ، در فلک اقتدار

قبّه ی خرگاه او ، قبله ی اهل کمال

پایه درگاه او ، ملتزم و مستجار

طفل دبستان اوست ، حامل وحی اله

بلبل بستان اوست ، پیک خداوندگار

قاسم ارزاق کیست ؟ ریزه خور خوان او

قابض ارواح کیست ؟ بنده فرمانگذار

صاحب تیغ دو سر ، از دم او مفتخر

روح قدس فیض بر ، از در او بیشمار

مظهر و مجلای حق ، طور تجلای حق

برد به یک جلوه از ، سینه ی سینا قرار

نیّر انجم خدم ، تافت ز اوج حرم

شد ز حضیض عدم نور وجود آشکار

گوهر بحر قِدم از صدف آمد برون

فلک محیط کرم در حرم آمد کنار

کعبه پر از نور شد ، جلوه گه طور شد

سرّ «اناالله» ز «نور» گشت عیان نی ز «نار»

مکه شد از بوی او رشک ختا و ختن

وز چمن روی او گلشن دارالقرار

(آیت الله غروی اصفهانی )

(کمپانی)