ای کوفه از نوای خوشت نینوا حسین

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

ای کوفه از نوای خوشت نینوا حسین

ای درد عالمی به نگاهت دوا حسین

تا دست پیش آرم و گیرم سرت به بر

با پای نیزه دار جلوتر بیا حسین

خواهم که خون کنم ز رخت پاک حیف، حیف

دستم نمی رسد به سر نیزه ها حسین

تو در تنور و من به قنوت نماز شب

از سوز دل به جان تو کردم دعا حسین

ای کاش می برُید سر خواهر تو را

تیغی که کرد رأس تو از تن جدا حسین

این غم مرا کُشد که به گودال قتلگاه

قاتل برید رأس تو را از قفا حسین

جای تو روی دوش نبی بود از چه رو

در زیر تیغ شمر زدی دست و پا حسین

دردا که شد سیه عوض جامه سیاه

از تازیانه پیکر صاحب عزا حسین

سر بشکنم به چوبۀ محمل که خون از آن

گردد روان به حرمت خون خدا حسین

آن خنجری که حنجر پاک تو را برید

خون گریه کرد و ناله زد و گفت یا حسین

هر کس به وقت مرگ کلامی است بر لبش

«میثم» تو رازند دم مردن صدا حسین

(غلامرضا سازگار)